Blogs & Editorial

Editorial - waarom je maar beter niet succesvol kan zijn

Een mooie carriere, geld als water, een gezond gezin, de liefde van je leven, een schoenen collectie om van te watertanden, een walk in closet vol hippe outfits....wie wil het nu eigenlijk niet? Ook ik kan wel dromen van een kleding collectie a la Koningin Maxima, Victoria Beckham of Kim Kardashian. Of van het talent van iemand als Beyonce, Adele of ...maar ja, ik moet het nu eenmaal met mijn eigen persoontje doen.

Nu heb ik daar helemaal geen problemen mee, ik ben zeer tevreden met mijn eigen leven en als je succesvol bent heeft dat ook wel een flink aantal nadelen. Iets wat mij vrijdag weer duidelijk werd toen ik een lezing bijwoonde van zakenvrouwe Annemarie van Gaal. Wat een ongeloofelijke toffe en inspirerende vrouw is dat, vol verhalen over haar succesvolle carriere en met heel veel tips aan ons, een groep van 20 vrouwen. 
Annemarie heeft veel successen behaald (o.a. in de uitgeverswereld in Rusland in de jaren negentig), maar dat ging natuurlijk niet zonder slag of stoot, of zoals zij zelf vertelde '...dat van de rijdende trein waarop je maar hoefde te springen om verder te komen in je carriere heb ik nooit iets gemerkt. Ik heb de treindeuren altijd moeten openwrikken....'. Gelukkig is het Annemarie wel gelukt, maar of iedereen in haar omgeving daar zou blij mee was? 

foto Joost Govers
Wij vrouwen houden graag rekening met onze omgeving en willen eigenlijk graag de goedkeuring van de mensen om ons heen, al zal de één dat meer nodig hebben dan een ander. Nu is dat best fijn als je de steun goed kunt gebruiken, bijvoorbeeld als je een lastige studie doet of jouw eerste baan begint, dan is iedereen enorm enthousiast, helpt je waar ze kunnen en geven je complimenten bij de vleet. Maar als je echt succesvol wordt in jouw werk, dan krijg je steeds meer te maken met afkeurende reacties van die omgeving..."zou je dat nu wel doen, 5 dagen werken als je net moeder bent", "je kunt toch niet zomaar naar de andere kant van de wereld verhuizen voor een baan" of "denk je wel aan je gezondheid, als je zoveel werkt?". De mensen die dit tegen je zeggen, bedoelen het overigens goed, vaak zijn mensen ook echt bezorgd. Maar ja...als jij nu weet en merkt en voelt dat het wel goed gaat, moet je er dan toch rekening meer houden? Volgens Annemarie eigenlijk niet, jij voelt dat het goed is en dat het mogelijk is, dan moet je gewoon je schouders ophalen, bedanken voor de goed bedoelde adviezen en eigenwijs doorgaan met jouw plan.

Veel vrouwen doen dat niet, aldus Annemarie, ze blijven "hangen" in het moment van hun carriere waarop ze heus wel tevreden zijn qua mogelijkheden, nog steeds de "goedkeuring" krijgen van de omgeving en passen in het beeld dat iedereen heeft van een werkende vrouw. Niet te succesvol, maar wel bezig met haar intellect, toch nog tijd voor zichzelf en haar familie en niet gefrustreerd door alle commentaar van de buitenwereld....zo hobbelen ze dan lekker verder. Is dat iets mis mee? Nee...eigenlijk niet, maar het is soms enorm zonde om iemands talent niet optimaal te gebruiken, zeker als de vrouw in kwestie daar ook wel iets mee zou willen doen...en er verder mee zou willen komen.

Is het typisch iets vrouwelijks? Willen "we" toch altijd voldoen aan het ideaal beeld wat we zelf (en onze omgeving) voor ogen hebben? Waarom laten we ons zo tegenhouden door het 'glazen plafond" dat we zelf creeëren? Mannen hebben daar echt veel minder last van, zij zijn naar mijn idee veel doelgerichter en laten zich minder afleiden door wat de omgeving ervan vindt. Dat is toch best jammer? Het advies van Annemarie was heel duidelijk, als jij voelt (diep van binnen) dat jij door moet gaan op het pad dat jij bent ingeslagen, dan moet je het doen, hoeveel commentaar of opmerkingen je ook krijgt. Ga niet in discussie, probeer anderen niet te overtuigen van jouw gelijk maar doe het gewoon, haal je schouders op en ga ervoor! 

Grappig genoeg heb je al (beauty) blogger hier ook mee te maken, als beginnende blogger vindt iedereen je geweldig en steunt je in alles wat je doet, tot het moment dat je (in hun ogen) succesvol bent en geen spullen meer hoeft te kopen maar ze toegestuurd krijgt (of mooie persreizen mag maken). Tja, dan is het opeens niet zo heel leuk meer en volgen de "nare" opmerkingen. Soms gaat dat trouwens over in echte haat, mensen die geen kans onbenut laten om je keihard af te kraken...dezelfde mensen die je jaren daarvoor nog zag als lieve, enthousiaste lezers....raar gedoe eigenlijk met die vrouwen onderling! 

Ik ben benieuwd hoe jullie, mijn lezers, dit ervaren? Merk jij ook dat je je (misschien wel te veel) aanpast aan jouw omgeving? Heb je weleens een kans laten liggen omdat je bang was voor de aan- en opmerkingen van de mensen in jouw omgeving? Haal volgende keer gewoon je schouders op en doe het....wie weet waar het toe leidt!

XXX
Deb

Deel dit artikel
Back to top