Morgen is het 18 juni en wordt het een prachtige dag.....niet omdat de weerman dit zegt, maar gewoon omdat ik dat al 42 jaar zeker weet, ik ben morgen jarig en op mijn verjaardag is het altijd mooi weer. Tenminste, dat gevoel heb ik, ik weet natuurlijk niet of het echt zo is, maar een verjaardag is toch altijd een leuke dag? Als kind is het de dag van het jaar (naast Sinterklaas en Kerst misschien) en zelfs als volwassene is het toch altijd wel leuk om een feestje te vieren.
Mijn feestjes als kind kan ik mij nog goed herinneren, op school werd er getrakteerd (meestal iets van fruit of zo''n gezellige spies met stukjes kaas, worst en gehaktballetjes...so seventies) en natuurlijk werd er een gezellig feestje georganiseerd. Geen gekke of uitbundige feestjes, maar simpele feestjes thuis waar we spelletjes deden. Tegenwoordig gaat dat natuurlijk heel anders, het ene feestje is nog uitbundiger dan het andere, al is het misschien iets minder geworden na het economisch wat minder gaat. Toch maar geen olifant op het tuinfeestje dit jaar?
En dan nu het geval van mijn leeftijd, ik word nl. alweer 43 jaar en dat is toch best wel aan de oude kant. Natuurlijk hoop ik veel en veel ouder te worden, maar een vrouw van 43 jaar kun je moeilijk meer een meisje noemen, ook al zou ik het willen? Voel ik mij dan ook oud? Soms wel, niet lichamelijk trouwens, het is niet zo dat ik dagelijks om 10 uur ''s avonds op de bank neerplof omdat ik zo moe ben en aan een middagdutje heb ik ook geen behoefte. Eigenlijk voel ik mij echt niet anders dan 20 jaar geleden, al zag mijn leven er wel anders uit toen ik 23 werd. Nog geen kids, net een nieuwe vriend, full time aan het werk en vooral genietend van het leven.
Ik ben wel een typische tweeling
Hoe anders is het nu dan? OK, ik ben geen 23 meer, maar nog steeds druk aan het werk en met dezelfde man (plus twee mooie kids) aan het genieten van het leven. Het is niet iedere dag feest natuurlijk, soms kabbelen de dagen ook voorbij of zijn er dagen die je liever niet zou willen overdoen, maar dat hoort erbij. En dat is nu precies waaraan ik merk dat ik echt ouder word, ik kan (denk ik) veel beter relativeren dan toen ik 20 was. Ik kon mij toen soms druk maken om dingen die, achteraf, de moeite helemaal niet waard waren. Dan vroeg ik mij af of mijn collega''s mij wel aardig of goed genoeg vonden of ik mijn werk wel goed deed. Echt....daar lag ik dan weleens wakker van....
Tegenwoordig heb ik dat veel en veel minder, ik weet inmiddels dat je niet iedereen tevreden kan stellen, daar zijn wel allemaal te verschillend voor. Leven en laten leven, is het toch? Natuurlijk! Ik bemoei mij dan ook nooit met het leven van iemand anders, tenzij ze er echt om vragen (letterlijk dan, niet figuurlijk) want dat is echt nooit een goed idee. Ik zou soms weleens wat adviezen willen rondstrooien hoor, zo ben ik dan ook wel weer, maar ik hou me in, want ik weet dat je toch nooit het leven van een ander kan bepalen, zelfs niet van de mensen die je na staan.
Maar.....dat wil niet zeggen dat ik geen uitgesproken mening heb, die ik regelmatig uit op Twitter en dan merk je altijd weer dat sommige mensen (die ik helemaal niet ken) zich daar druk om maken.....is dat wat? Dat begrijp ik dan weer niet, laat mij lekker mijn mening hebben, ik laat jou toch ook je gang gaan? En nee, je hoeft mij echt niet te overtuigen van jouw gelijk, zo eigenwijs ben ik dan ook wel weer. Maar het zal de leeftijd wel zijn.....sprak oma!
dit wil ik graag voor mijn verjaardag, hazelnootgebakjes van Brokking uit Dordrecht
XXX
Deb
Deel dit artikel
